عملکرد جنسی زنان یائسه و برخی عوامل پیشگویی کننده آن: مطالعه ای مبتنی بر جامعه در شهر ایلام ۱۳۹۰

مقدمه: مطالعاتی در زمینه عملکرد جنسی زنان یائسه انجام گرفته است. با وجود این، علی رغم اهمیت تعیین عوامل پیشگویی کننده عملکرد جنسی در کمک به انجام برنامه ریزی و مداخلات لازم در راستای ارتقاء سطح سلامت جنسی، مطالعات در این زمینه بسیار محدود می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین عملکرد جنسی زنان یائسه و عوامل پیشگویی کننده آن در شهر ایلام انجام شد. روش­کار: این مطالعه توصیفی- همبستگی در تیر 1390 در شهر ایلام بر روی 400 زن یائسه همسردار با محدوده سنی 59-50 سال که حداقل 12 ماه و حداکثر 10 سال از قطع قاعدگی آنان گذشته بود، در 80 خوشه انتخاب شده به صورت تصادفی، انجام شد. عملکرد جنسی زنان از طریق مصاحبه در منزل توسط یک پرسشگر زن با استفاده از پرسشنامه مک کوی مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین ارتباط بین متغیرهای فردی و باروری با عملکرد جنسی از آزمون های تی دانشجویی و رگرسیون خطی در نرم افزار spss (نسخه 18) استفاده شد. p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: 77 (19%) اظهار داشتند رابطه جنسی در یک ماه گذشته نداشتند. میانگین ± انحراف معیار امتیاز کلی عملکرد جنسی 29 ± 53 از محدوده امتیاز قابل کسب 100-0 و امتیاز ابعاد علاقه مندی جنسی، رضایتمندی، لیز شدن، ارگاسم و موارد مرتبط با همسر به ترتیب 27 ± 43 ، 26 ±50، 33 ± 52، 39 ± 50 و 29 ± 69 بود. بر اساس نتایج رگرسیون خطی میانگین امتیاز کلی عملکرد جنسی افراد دارای علائم وازوموتور (001/0>p)، بی­اختیاری ادرار (001/0>p)، بیماری های مزمن (01/0=p)، گروه سنی 59-55 سال (01/0=p)، دارای سابقه طلاق یا مرگ همسر قبلی (04/0=p) و افراد دارای درآمد خانوار ناکافی (01/0=p) به طور معنی داری پایین تر بود. علائم وازوموتور و بی اختیاری ادراری و بالا بودن سن با کلیه پنج بعد و سایر عوامل با 3-4 بعد از ابعاد عملکرد جنسی همبستگی معنی­داری داشتند (05/0>p). مدت زمان از شروع قطع قاعدگی، تحصیلات و شغل زن با هیچکدام از ابعاد عملکرد جنسی همبستگی معنی­داری نداشت (05/0